Sinds 2001 heeft Stichting Intermezzo zich ingezet om onbekend komisch operawerk bekend te maken onder een breed publiek. De voornaamste doelstelling was om intermezzi uit de achttiende eeuw aan de vergetelheid te ontrukken en het repertoire uit te breiden.
De oprichters, Barbara Hannigan, Marc Pantus en Yvon Scheper hebben de eerste drie jaren de humoristische en muzikaal interessante intermezzi van de in Nederland volstrekt onbekende Johan Adolf Hasse (1699-1783) geproduceerd. Op een pretentieloze wijze is geprobeerd het plezier, dat zich in elke noot aandiende, te benutten.
De drie achtereenvolgende producties (Larinda e Vanesio, ouvero L'artigiano gentilhomo in 2001, La Contadina in 2002 en La Fantesca in 2003) waren succesvol. Deze stukken hadden gemeen dat zij alle reeds waren uitgegeven en zelden of nooit in Nederland waren opgevoerd. In 2004 hebben wij een volledig onbekend en onuitgegeven werk gespeeld te weten Terremoto, Farfalletta e Lirone van Francesco Conti (1681-1732).
In het eerste jaar werkten wij zonder budget en konden als honorarium aan de musici slechts spelplezier aanbieden; de volgende jaren werkten we met een groter budget, dat echter nog steeds becheiden bleef. De opzet van de organisatie was klein en compact. In 2005 nam de professionalisering verder toe met aanstellen van zowel een regisseur als een dirigent.
Claudia Christern kreeg als regisseur de opdracht muzikaal hoogwaardige openlucht voorstellingen te verzorgen, gebruikmakend van zoveel mogelijk elementen van de overwedigende omgeving. Onder haar leiding werden Le Donne Vendicate van Nicolo Piccinni, in 2006 Le Jugement de Midas van Grétry en in 2007 Falstaff van Salieri.
Met Falstaff werd voor het eerste keer een volle opera ten gehore gebracht, een nieuwe mijlpaal in de ontwikkeling van Opera Nijetrijne.
Vanaf 2008 werken we met Vaughan Schlepp als muzikaal leider, die de muziek selecteert, de arrangementen schrijft en het orkest begeleid.
Claudia Christern droeg in 2008 het stokje over aan Rata Kloppenburg, die koos voor een in het Nederlands gezongen komische opera Fra Diavolo van Auber. Dit om de afstand tussen het toneel en het publiek zo klein mogelijk te maken. Dit experiment was erg succesvol door de geestige, eigentijdse teksten van Alice Zwolschen.
Vanaf 2009 is Arne Sybren Postma de regisseur van Opera Nijetrijne. Zijn toneelervaring heeft een belangrijke verdieping op het spel van de zangers teweeggebracht.
Bij onze jubileumvoorstelling in 2010 brachten wij voor het eerst een bekend stuk, namelijk de Nozze de Figaro van Mozart. Trouw aan onze traditie lieten wij dat voorafgaan door de Barbier van Paisiello. Onvergetelijk zijn de beelden van de, als vogels verklede zangers, die over het water liepen(het podium lag 10 cm onder de waterspiegel).
In 2011 werd met het de opvoeren van de rauwe, satirische Bedelaarsopera, gebroken met de traditie van "zoete" stukken. Op technisch vlak was deze voorstelling een hoogstandje door het laten rijden van een grote stadsbus door het laagveen van ons operaterrein.
In 2012 brachten wij "Het Temmen van de Feeks" van William Shakespeare op muziek van Vincente Martin y Soler uit 1795, niet op de gebruikelijke locatie in Nijetrijne, maar op de prachtige locatie bij het starteiland Sneekermeer. Het was een uitdagende productie voor regisseur Arjen Sybren Postma, die het stokje succesvol aan Ria Marks heeft overgedragen.
Na het verkrijgen van een nieuwe vergunning werd in 2013 weer in Nijetrijne gespeeld.
De hand van regisseur Ria Marks was goed zichtbaar want de produktie werd een mengvorm van opera en toneel. Het leverde een vrolijke voorstelling op met geestige teksten van Alice Zwolschen en prachtige muziek van Mozart (bewerking Vaughan Schlepp). Letterlijk en figuurlijk was het een zonnig seizoen.
In 2014 en 2015 (jubileum) heeft David Prins achtereenvolgens Opera Passé en Così fan tutte geregisseerd. Wij kijken dan ook terug op een uitermate geslaagd jubileumjaar. De ingrediënten waren daar naar: de muziek van Mozart is onovertroffen, het libretto van Lorenzo da Ponte weergaloos, de hertaling van Alice Zwolschen was puntig en geestig, de zang van prima kwaliteit en de regie strak. De schoonheid van onze locatie aan de Scheene kwam volledig tot uiting. Het orkest, met Vaughan Schlepp ditmaal op de bok, klonk helder en goed.
Met MONDO aan de Scheene werd in 2016 een nieuwe dimensie verkend, namelijk die van hoogte. Hadden wij eerder al op en in het water en op het land gespeeld, nu stond een maar liefst 9 meter hoge boomhut centraal. Bariton Pieter Hendriks vloog zelfs door de lucht. Regisseur Nynke van den Bergh maakte met medewerking van vormgeefster Eva Jongen een sprookjesachtige voorstelling.